Oblivion Review : Δείτε Ζίνα σε επανάληψη

Το έπαιξα το έβγαλα και τολμώ να πω ότι ανεξάρτητα από τις διθιραμβηκες κριτικές που διάβασα για γραφικά, gameplay και υπόθεση εμένα δεν μου άρεσε και τόσο πολύ και εξηγούμαι :

Τα γραφικά ήτανε αξιοπρεπή εκτός από κάτι χορτάρια που έκαναν ένα τσουπ και εμφανίζονταν όταν πλησίαζες προς το μέρος τους (όπως οι κοκκοφοίνικες ταχείας ανάπτυξης του Πανοραμίξ ). Aυτό που πραγματικά με άφησε άφωνη ήτανε τα οικτρά textures της γης πχ όταν κοίταζες βουνά στον ορίζοντα οπού έβλεπες κάτι που έμοιαζε να έχει βγει από το Quake . Δεν θέλεις να βάλεις κάτι καλύτερο ; Βαλέ μια ομίχλη θα μπορούσε να πει κάποιος στους προγραμματιστές της Bethesda. Τουλάχιστον είχε ομίχλη στις επιλογές και δεν ήμουνα αναγκασμένη να βλέπω αυτά τα αίσχη.
Gameplay δεν έχω να πω πολλά απλά ότι το σύστημα μάχης ήταν άθλιο .Το μονό που είχες να κανείς ήταν να πατάς αριστερό κλικ βάραγες και ο εχθρός τα κακάρωνε . Η πλάκα είναι ότι ενώ δεν είχα καταλάβει το leveling system (κοινώς τον χαρακτήρα τον έφτιαξα στην τύχη ) έγινα τόσο παντοδύναμη που τους ξάπλωνα όλους με 2 κτυπήματα άντε 3 από μία φάση και μετά..
Πάμε τώρα στο σενάριο . Είσαι σε μία φυλακή και τυχαίνει να περνά από το κελί σου ο αυτοκράτορας που πρέπει να φύγει από το παλάτι( μέσω μυστικού περάσματος που ξεκινά από το κελί σου) γιατί τον κυνηγάνε .Ότι καλυτέρα για να δραπετεύσεις και συ . Ο αυτοκράτορας πεθαίνει πριν διαφύγει αλλά σου δίνει ένα μαγικό κολιέ (very gay) που στη συνεχεία στο κλέβουν να το δώσεις στον χαμένο γιο που είναι και ο μονός διάδοχος για τον θρόνο. Στην συνεχεία παίρνεις αποστολές για να εμποδίσεις μια βαρβαρική εισβολή οι οποίες όμως γίνονται όλο και πιο βλακώδεις όσο προχωρά το παιχνίδι .Στο τέλος αφού έχω σκοτώσει όλο τον κόσμο μαζί και αυτόν που κανόνισε να φάει τον αυτοκράτορα (ο ποιος πέθανε με 4 μαχαιριές σιγά τον κακό) και λέω δεν μπορεί θα έχω κάποια ανταμοιβή θα γίνω βασίλισσα αυτός να διοικεί και εγώ να σκοτώνω πάει και πεθαίνει και μένω με τα όνειρα….
Σε side quests δεν αναφέρομαι είναι όλες πάω κάπου σκοτώνω οποίον βρω και τέρμα. Άλλο σπαστικό είναι ότι ενώ έχει πολλές τοποθεσίες όλες μοιάζουνε από μία φάση και μετά και βαριέσαι άσε που είναι αδύνατον να πας παντού τόσες που είναι.
Πάντως νομίζω ότι με δυο λόγια το παιχνίδι μπορεί άνετα να περιγραφεί σαν την Ζινα των rpg. Διασκεδάζεις παίζοντας αν και βλέπεις ότι το όλο πράγμα είναι μια απίστευτη χαζομάρα. Η Ζίνα τουλάχιστον όμως δεν παρουσιάστηκε ποτέ σαν το υπέρτατο αριστούργημα που είναι μερικοί από τους αδικαιολόγητους χαρακτηρισμούς που έχει πάρει το Oblivion..